تون ،فردوس امروز
به این تابلو دقت کنید .
تاریخ را اگر ورق بزنیم ، شهر تون را همواره دارالمومنین نامیده اند آنهم به جهت حیات انسانهای مومن و مخلص این دیار ، زیاد به عمق تاریخ نیازی نیست تا شیرجه بزنیم ،تا اثبات این ادعا کنیم ، کمتر از150 سال پیش آخوند ملا علی اکبر، مصداق بارز یک مومن واقعی با هزارانانسان ساده عاشق و دلداه ی خداو اهل بیت، ساکن در این دیار بوده اند که به برکت حضور آنان دارالمومنین نامیده شده است ، این را ازاین بابت گفتم که همگیمان به پایبندی پدرانمان اعتراف داریم وهمین ها کافی بوده برای داشتن این عنوان ثقیل تا سالها . اما امروز ، خدای را شاهد بگیرید آیا واقعا" ما مومنیم ؟؟ آیا لااقل همانند پدرانمان شده ایم ؟ آیا با دعای ما باران می بارد، یا گردو خاک به آسمان تنوره میکشد ؟ ملاک ایمان داشتن ریش و انجام واجبات نیست ، اینها ظاهر امر است و باطن ایمان چیز دیگری است ؟ تقوی مثقالی چند ؟ اصلا" گیر میآید .خداکند همه را چون خویش پنداشته باشم .بی بهره از آن همه خوبی های سفارش شده ؟اما ، هرچه فکر میکنم همه مان سروته یک کرباسیم ، اگر این حرفم مصداق تهمت و غیبت و افترا نباشد. که خدا کند چنین نباشد . امروز از اجدادمان واقعا" شرمنده ایم ، از شهدایمان شرمنده ایم ؟ از صبوریها ، میررضویها ، پارساها ، جوادیها ، میرجلیلی ها ، محمدزاده ها ، نادمی .... و از پدرانشان و مادران بزرگوارشان اگر هنوز زنده اند ؟؟؟؟( به ذکر نام خانواده های بیش از یک شهید شهرمان اکتفا کردیم ) شرمنده ایم از شهدای بی نام و مخلص شهرمان که بعد از شهادت نیز مظلوم ماندند و نه مدرسه ای بنامشان شد و نه کوچه ای ( خدا پدر شهردارمان آقا سید مهدی علیپرست را بیامرزد که لااقل نام دو سه شهید فراموش شده را بر چند بوستان نهاد)
همه این حرفها را گفتیم ، تا اگر جراتی باقی مانده باشد واگر ما را به تشویش افکار عمومی و خدشه برچهره مومنین شهرمان متهم نکنند ، به اصل موضوع اشاره کنیم ،درگوشه کنار شهرمان با کمی دقت ، انجام اعمالی را میبینیم که با صفات مومنین سازگاری ندارد. با روح یک شهر مذهبی همخوانی ندارد به بازار مان که جایگاه حبیب اله هاست ، به وضعیت حجاب و رفتار جوانانمان درکوچه و خیابان بنگرید ، و در مجالس عروسی شهرمان گاهی ، اوج این بی توجهی را میتوانیم ببینیم که متاسفانه علاوه بر حرکات بعضی ها در مجالس عروسی فرزندانشان ، شاهد صرف مایعاتی هستیم که مستوجب حد شرعی است . .....از آن روز بترسیم که به لطف تساهل ما ، موضوع امری عادی شود؟که البته چیزی هم نمانده، اگر این شهر جای مومنین است ، امر به معروف و نهی از منکر شاخصه ایمان نیست ؟ آیا آنقدر که به رخدادهای سیاسی حساسیم ، بمشکلات دینی وفرهنگی شهرمان حساسیت داریم ؟ بیش از این میتوان حرف زد ؟ نمیدانم با شناختی که از خودمان داریم با شناختی که از شهرمان داریم شما با نصب این تابلو برورودی شهر فردوس تا چه حد موافقید ؟